آرمش در هیاهو

بساز حانه دل را که نقد بفروشیم

که دوست می خرد از ما هر آنقَدَر کوشیم

هزار گنجِ نهان در وجودمان، اما

چه سود چشمه ی خشکیم و شمع خاموشیم

عجیب زهر بنوشیم با خیال شراب

عجیب تر که از این باده مست و مدهوشیم

به لطف وعده ی دیدار و انتظار وصال

اگرچه چشمه خشکیم باز می جوشیم

برای زینت خود در زمان دیدن یار

شبیه شمع لباسی ز اشک می پوشیم

شبیه شمع زبانِ بیانمان نور است

شبیه اشک پر از گفت و گوی خاموشیم

عجیب رحمت دریای او به این ماهی ست

که غافلیم ولی این چنین در آغوشیم